1050 rocznicę Chrztu Polski uroczyście obchodzili w Skrobowie mieszkańcy Gminy Lubartów. Jubileusz rozpoczęła msza św. następnie uczestnicy uroczystości przeszli pod ustawiony w 1966 „Głaz Tysiąclecia”.
„Myśl ustawienia głazu powstała w czasie organizowania imprez 1000-lecia Państwa Polskiego. Średniej wielkości głaz narzutowy leżał w ziemi tuż na północ od cmentarza żołnierzy radzieckich na działce Józefa Mitury, który bardzo chętnie zezwolił na ustawienie go w upatrzonym miejscu na skraju sosnowego lasu przy szosie Lubartów- Kozłówka”. Głaz odsłonięto 29 października 1967, wykuto na nim skromny, ale pełen treści napis „966- 1966”.
Miejsce obchodów 1050 rocznicy Chrztu Polski w Gminie Lubartów było więc oczywiste a wydarzeniu towarzyszył apel i czytanie historii milenijnego kamienia w wykonaniu dzieci i młodzież ze szkół ze Skrobowa. Uroczystość zwieńczyła odsłonięcie tablicy pamiątkowej. Grupa Rekonstrukcyjna ze Słowiańskiego Grodu w Wólce Bieleckiej przedstawiła na zakończenie inscenizację Chrztu Mieszka I , zaślubin Mieszka I i Dobrawy
Fragmenty listów lub opisów na temat „Głazu 1000-lecia” w Skrobowie-Kolonii napisane przez Janinę i Władysława Rząśnickich – materiały udostępnione przez ich córkę Janinę Pielak.
1 IX 1976
Piękna po Skrobowie rozbiegła się gadka,
Przy Głazie stanęła pierwszaków gromadka,
Prawdziwe to zuchy, jakby malowane,
Różnokolorowo, na „tęczę” ubrane,
A każde z kwiatkiem – złoży je na Głazie,
Naszych polskich dziejów skrótowym obrazie.
„966-1966”
Władysław Rząśnicki
Początek legendy
(rzecz o głazie 1000-lecia w Skrobowie)
(fragment)
… Aż tu nowina z Warszawy leci,
Cieszą się starsi, cieszą się i dzieci,
Tysiąc lat Polski zamknęły już dzieje,
A nowy tysiąc tuż przed nami dnieje.
Przełom historii! O, jak to wspaniałe
W zebrań, przemówień i imprez nawale,
Głaz się wysuwa na zamierzeń czoło,
Coś tu się święci, wszystkim wesoło…
Ci co w Skrobowie Tysiąc lat kreują,
W swoich zamiarach tak mocno się czują,
Że zgodnie twierdzą znaczą w protokóle,
Przejęci sprawą głęboko i czule:
„Na niwym Głazie staniesz piedestale,
Ku swojej chlubie, a Skrobowa chwale!”
Władysław Rząśnicki
